DIAKONIA MODLITWY TAŃCEM
Przez pewien czas aktywna była u nas Diakonia Modlitwy Tańcem, która zaczęła spotykać się od 19 czerwca 2011
roku. Ale zanim do tego doszło...
...uczestnicząc w wielu spotkaniach modlitewnych czy ewangelizacyjnych, rodziło się w nas pragnienie, aby
zaangażować w modlitwie także nasze ciało. Pojawiło się też pytanie jak nauczyć ciało modlitwy.
Na czuwaniu w Częstochowie, wspólnota Mocni w Duchu zatańczyła "Raduje się dusza ma" - i to była dla nas inspiracja i odkrycie, że modlitwa tańcem jest tym czego szukamy.
Dalsze poszukiwania zaprowadziły nas do Poznania, gdzie Ania Wieradzka z Teatrem Droga prowadzi warsztaty modlitwy tańcem. W pierwszych warsztatach wzięłyśmy udział w listopadzie 2010. Te warsztaty utwierdziły nas w przekonaniu, że taniec może być modlitwą, a modlitwa może być tańcem.
Sama Ania tak o tym mówi: "Taniec może stać się narzędziem modlitwy, sposobem na wyrażenie tego, co człowiek nosi w swoim sercu. Jest jedną z wielu form na wyrażenie miłości, ani lepszą ani gorszą. Istnieje wiele rodzajów modlitwy, bo miłość można na wiele sposobów wyrazić." Taniec rodzi się ze słowa, bo "Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami" (J 1, 14).
Gest w tańcu podkreśla wagę słowa, słowo wyjaśnia gest.
Modlitwa tańcem nie powinna zatrzymywać na sobie. Nie jest to popis tancerzy nagradzany oklaskami. Zachwyt, który wzbudza ma odsyłać do Boga. On jest jego Twórcą. Ma pobudzać do uwielbienia zgodnie ze słowami psalmu: "Chwalcie Go bębnem i tańcem" (Ps 150,4).
Chwalę taniec,
ponieważ uwalnia ludzi od balastu rzeczy
i wiąże jednostkę ze wspólnotą.
Chwalę taniec, który wiele wymaga,
ale też wszystkiemu sprzyja -
zdrowiu i jasności umysłu,
a także uskrzydleniu duszy.
Tańczyć znaczy przemieniać czas i przestrzeń;
tańczenie zmienia człowieka,
który jest w stałym niebezpieczeństwie
bycia wyłącznie umysłem, rozumem i wolą.
Natomiast taniec żąda całego człowieka -
- człowieka, który żyje przywiązany do swego wnętrza,
który nie jest opętany przez chciwość,
żeby zawsze więcej,
lub też przez diabła samolubstwa czy przez własne "ja".
Taniec wymaga człowieka chętnego,
szlachetnego, opanowanego;
człowieka o zrównoważonych siłach.
Dlatego chwalę taniec.
O, człowieku ucz się tańczyć,
a jeśli nie, to aniołowie w niebie
nie będą wiedzieli, co z tobą począć"
św. Augustyn
